συμπαραμαρτυρώ

-έω, Μ

μαρτυρώ συγχρόνως («εἰ ὁ ἀγαθὸς βίος συμπαραμαρτυρεῑ τῇ πίστει», Στουδ. Θεόδ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + παρά + μαρτυρῶ].